Wie mij volgt op Instagram is wellicht opgevallen dat ik de afgelopen week een ware afscheidstournee aan het doen was. Na het verhuizen, waar al allerlei vragen op kwamen, was het tijd nog even bij de familie langs te gaan. Ik ga namelijk voor twee maanden naar Libanon!
Niet de eerste keus om een reisje naar toe te plannen. Het is ook dat ik werd gevraagd hierheen te gaan, zelf was ik er niet zo snel op gekomen. Een tijdje geleden werd ik gebeld, lijkt het je leuk om komende zomer in Libanon zeil lessen te geven? Een beetje verbaasd stond ik aan de andere kant van de lijn, natuurlijk lijkt me dat supertof, maar waarom ik? Ik ben niet een rasechte zeilinstructeur. “Ik stuur de vacature wel naar je door, kun je er nog even over nadenken.”
Lang nadenken hoefde ik niet, ik ontving de vacature en ging direct aan de slag met een motivatiebrief. Dan zie ik vanzelf hoe ver ik kom, dacht ik nog. Niet veel later zat ik in een Skypegesprek met de Libanese eigenaren van de betreffende jachtclub. Na een korte kennismaking ging het al snel over de details voor als ik daarheen zou gaan. Kortom, ik was aangenomen en moest me nu ineens gaan voorbereiden op twee maanden in het warme Libanon. Het besef dat ik er echt heen ga lijkt de afgelopen week pas echt een beetje in te dalen.
Werk
Nu lijkt het wellicht alsof ik er niet erg lang over heb nagedacht, verschillende mensen vragen mij dan ook of dit wel past met mijn werk, of ik daar misschien ga blijven en of ik het niet heel spannend vind daarheen te gaan. ‘Het is toch erg onrustig in dat gebied?’. Natuurlijk heb ik over al die dingen nagedacht, qua werk komt het bijvoorbeeld precies goed uit. Mijn laatste evenement sloot ik eind mei af en mijn eerste evenement is weer in september. Dan hoef ik dus pas weer fysiek aanwezig te zijn, tot die tijd kan ik alles online doen. Dus ook vanuit Libanon.
Spannend
En spannend is het natuurlijk altijd, maar ik vind het vooral spannend vanwege de andere cultuur. Ik kan me er nog geen voorstelling van maken wat ik kan verwachten. De afgelopen weken heb ik wel veel over Libanon gelezen en gezien (De slag om Libanon op NPO2), hierdoor heb ik een iets beter beeld van het land. Ook is de rust er aardig weder gekeerd, al zullen er altijd spanningen blijven tussen de verschillende culturen in het land. Maar dit geldt met name voor bepaalde gebieden in de hoofdstad Beiroet, Tripoli en aan de landsgrenzen. Het gebied waar ik zit is veilig, zo’n 10 kilometer ten noorden van Beiroet. Spannend is het ook wel om les te geven in zeilen, een sport waar ik normaal gesproken voornamelijk over schrijf en communiceer. Maar juist ook een mooie uitdaging en een lekkere afwisseling van mijn dagelijkse werkzaamheden.
Retourticket
Dat ik terugkom is ook zeker, mijn retourticket is al geboekt. Sowieso moet ik het eerste weekend van september weer terug zijn in Nederland, dan staat het eerste evenement alweer gepland. En hoewel ik mezelf best nog eens zie vertrekken uit Nederland, verwacht ik niet dat Libanon het land is waar ik heen zou gaan dan. Daarbij, al mijn vrienden en familie zitten in Nederland, daar kan ik voorlopig nog geen afscheid van nemen hoor!
Op mijn Instagram zal ik regelmatig updates plaatsen van mijn leven in Libanon en ook via deze weg laat ik zo af en toe weten hoe het me vergaat.